ইয়াৰ পিছতো কোনখন গণতন্ত্ৰই কব যে খাদ্য বস্ত্ৰ বাসস্থান আমাৰ মৌলিক অধিকাৰ? কিমানখিনি বেদনা আৰু বিৰক্তিত এজন মানুহে জ্বলন্ত অগ্নি লৈ নিজৰ ন্যায্য প্ৰাপ্তিৰ বাবে আগুৱাই যাব পাৰে, আমি কেতিয়া বুজিম? নে সকলো বুজিও চকু মুদা কুলিৰ ভাও দি থাকিম?
ৰাজনীতি আজি কি পৰ্যায়লৈ নামিছে, ইমানৰ পিছতো আমি নুবুজাকৈয়ে থাকিমনে? এতিয়া কেউদিশে চলিছে বোকা ছটিওৱাৰ খেল৷ আমি কৈছোঁ আমাৰ সাৱধানবাণীক আপোনালোকে গুৰুত্বই নিদিলে৷ কথাবোৰ ইমানেই কেজুৱেলী ল'লে যে, আমাৰ মাজৰে কোনোবা এজনে অগ্নিদগ্ধ হৈ দাবী আদায় কৰিম বুলি দিয়া হুমকিক বুঢ়া আঙুলি দেখাই হাঁহি হাঁহি পাট্টা প্ৰদান কৰিলে৷
ইয়াতোকৈ নিকৃষ্ট ৰাজনীতি আছে বুলি মই নাভাৱো৷ মোৰ দৃষ্টিত চৰকাৰ যিমানেই দোষী, সিমানেই দোষী প্ৰতিবাদকাৰীসযলৰ নেতৃত্বও
আৰু তাৰে ভুক্তভোগী হল এজন নীৰিহ জনতা৷
আমাক লৈ অনুগ্ৰহ কৰি আৰু ৰাজনীতি নকৰিব৷
ক্ষমতা আপোনালোকক লাগে, লওঁক, আমাক মাথোঁ জীয়াই থাকিবলৈ দিয়ক৷ ক্ষমতাৰ এই খেলখনত আমাক অন্ততঃ পাশাখেল বুলি গণ্য নকৰিব৷
প্ৰয়াত শ্বহীদজনাৰ (প্ৰণৱ বড়ো)ৰ আত্মজাহৰ আজিৰ এই ঘটনাৰাজিৰ প্ৰতিবাদস্বৰূপে আহক, আমি সকলোৱে এদিনৰ বাবে হলেও মানৱীয়তাৰ চিনস্বৰূপে ক'লা ফোটো প্ৰফাইল ফোটো হিচাপে লগাই শ্ৰদ্ধা নিবেদন কৰোঁ আহক৷
ৰচনাকালঃ ২৫ ফেব্ৰুৱাৰী, ২০১৪
No comments:
Post a Comment