১৯৪৮-৫১ চনৰ কথা| এজন পলাতকক লৈ অসম চৰকাৰ ব্যতিব্যস্ত| তেওঁক ধৰি দিব পাৰিলে পুৰস্কাৰৰ টকাৰে এজন মানুহ নিশাটোৰ ভিতৰতে ধনী হৈ উঠিব পাৰে| গাঁৱে গাঁৱে ঘাইকৈ উপজাতি অধ্যুষিত অঞ্চলসমূহত পাইকাৰী হাৰত নিৰ্মম অত্যাচাৰ চলিল -ৰাভাৰ সন্ধান উলিয়াবৰ কাৰণে| তেতিয়া সমগ্ৰ অসমতেই কমিউনিজমৰ ওপৰত নিৰ্যাতনৰ ষ্টীম ৰোলাৰ চলিছে|
পাঁচ বছৰ কাল গৰিব কৃষকৰ ঘৰে ঘৰে আত্মগোপন কৰি থাকি অৱশেষত সামান্য অসতৰ্কতাৰ বাবে ৰাভা ধৰা পৰিল| পুলিচ মহলে স্বস্তিৰ নিশ্বাস পেলালে| কিন্তু মস্কিল হ’ল -পুলিচৰ গুডামত যিমানবিলাক হাতকেৰেয়া আছিল তাৰ এডালেৰেও ৰাভাক বান্ধিব নোৱাৰি -ইমানেই আছিল ৰাভাৰ হাজৰ কব্জি| শেষত উপায় নাপাই কঁকালত পঘাৰে বন্দুক বেয়নেটেৰে, ঘেৰি ধৰি জেললৈ নিয়া হ’ল ৰাভাক| এইজনেই আছিল বিষ্ণুৰাভা| Artist in arms.
(উত্স: সৈনিক শিল্পী বিষ্ণুৰাভা নামৰ কিতাপখনৰ হেমাংগ বিশ্বাসৰ "অসমৰ শিল্পী সৈনিকঃ বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা")
No comments:
Post a Comment