Wednesday, January 29, 2014

অশান্তিৰ বিৰুদ্ধে ৰাইজলৈ এটি অনুৰোধ

ৰাইজ,

অসম পাগলৰ দেশ নহয়। নহয়, অবিবেচকৰ দেশ। অসমৰ মানুহ শান্তিপ্ৰিয় বুলি সুনাম আছে। সেই সুনাম ধূলিস্যাৎ কৰি অসমক বধ্যভূমিত পৰিণত নকৰিব। সকলো কথা চৰকাৰলৈ নেঠেলি নিজাববীয়াকৈ চিন্তা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ সময় আহি পৰিছে। কোনো দল-সংগঠন অথবা মুনাফা আদায়কাৰীৰ কথা শুনাতকৈ নিজৰ বিবেকৰ কথা শুনাৰ সময় আহি পৰিছে। এই যে অশান্তিবোৰ, হাই-কাজিয়াবোৰ, মৰা-কটা, ঘৰ জ্বলোৱাবোৰ- এই সকলোবোৰৰ পৰা কি লাভ, কি লোকচান হ'ল ভাৱিবৰ সময় হ'ল। ছাইৰে ভৰি যোৱা হিংসাজৰ্জৰ এলেকাত খেতি-বাতিৰ কি হব, অশান্তি সৃষ্টিকাৰীসকলে ভৱা নাই, কিন্তু আমি ভাৱিব লাগিব। কিয়নো খেতিপথাৰৰ সেউজীয়া অবিহনে লঘোনে থাকিব লাগিব আমাৰেই পো-নাতিসকল। বন্ধ কৰা-নকৰাক লৈ হোৱা অশান্তিয়ে আগন্তুক কেইদিনমানত গোটেই ব্যৱসায়ত ছানি ধৰিবহি ১৪৪ ৰ ৰূপত।

এয়া শান্তিৰ সময়। অসমত প্ৰায় প্ৰকট হৈ পৰা ৰাষ্ট্ৰপতি শাসনৰ বৰ্বৰতাৰ পৰা নিজকে বচোৱাৰ সময়। আহক আগৰ মিলাপ্ৰীতি, সমিল-মিলেৰে আমি ৰক্ষা কৰো আমাৰ ধুনীয়া অসমখনক।

[ৰচনাকালঃ ২৮ আগষ্ট, ২০১২] 

No comments:

Post a Comment