পৰাধীন ভাৰতৰ স্বাধীন চিন্তা

স্বাধীন ভাৰতত বহুদিন ধৰি পৰাধীনৰ দৰেই কটালোঁ৷ 2008 ত গুৱাহাটী চাৰখাৰ কৰি, বহুতো ঘৰ নিথৰুৱা কৰি উগ্ৰপন্থীয়ে যি ধুমুহা নমাইছিল, তাক আলোচনাৰ নাম দি কংগ্ৰেছ শাসনাধীস্থ চৰকাৰখনে আঁকোৱালি ললে৷ কিন্তু সেই সৰ্বহাৰাক এবাৰলৈও সুধিলেনে, এই উগ্ৰপন্থীসকলৰ নেতৃত্বক কি কৰা উচিত? নুসুধিলে৷ কিয়নো, তেওঁলোকে জানে, ৰাইজৰ মতৰ দৰ দামেৰে, সজাই লোৱা কিছুমান ভোটেৰে আৰু এইসকল উগ্ৰপন্থীৰ সহায়েৰে তেওঁলোকে নিজৰ স্থিতি মজবুত কৰিব পাৰে৷ বিপিএফৰ কথা কাকো কব লগা নাই৷ নিৰ্বাচনৰ আগে আগে গৈ বিলাবলৈ তেওঁলোকৰ হাতত অলেখ টকা৷ টকাৰে তেওঁলোকে কিনি লৈছে গণতন্ত্ৰ৷ আৰু এই গণতন্ত্ৰ বিক্ৰী কৰিছে আপুনি, মই, আমি, আমাৰ এটা এটা ভোটেৰে৷ ভাৰতীয় গণতন্ত্ৰ যেন একপক্ষীয় ৰূপ লৈ লৈছে৷ অথচ আমি নিজকে সচেতন বুলি কৈওঁ বাৰম্বাৰ একেটা ভুলেই কৰি আছোঁ৷ ৰাইজ, আহক, ভাৰতীয় গণতন্ত্ৰক এই দানৱসকলৰ পৰা ৰক্ষা কৰোঁহক৷ নিৰ্ণায়ক সংক্ষক যুৱসমাজৰ ভোটেই একে লগ হৈ তচনচ কৰি দিব পাৰে এই একনায়কত্ববাদ৷ তেন্তে আহক, আমিও দেখুৱাই দিওঁ, আমি ভাৰত গঠনৰ ক্ষেত্ৰত চকু মুদা কুলি নহওঁ৷

[ৰচনাকালঃ ৬ এপ্ৰিল, ২০১৪]