শ্বহীদ পৰাগ দাসলৈ সুৱঁৰিছোঁ...

মিডিয়াই কৰিব নোৱাৰা কাম একোৱেই হেনো নাই৷ বুদ্ধিজীৱিয়ে বিশ্লেষণেৰেই হেনো বাহিৰ কৰি দিব পাৰে দোষীৰ সন্ধান৷ অথচ এজন সাংবাদিকৰ হত্যাত একোৱেই নকৰিলে সংবাদ মাধ্যমে, সাংবাদিকসকলে৷ বুদ্ধিজীৱিসকলেও কোনো চেষ্টায়েই নকৰিলে৷ আৰু তাৰ পৰিণতিত ১৭ মে'ৰ দিনাখন ৰাতিপুৱা ৯ বজাত যোৱা ডেৰটা দশক ধৰি চকুলো টুকি গ'ল, তেওঁ লগেই নোপোৱা কিছুমান লোক তেওঁৰ আপোনসকলৰ পৰা আঁতৰত৷ হয়৷ পৰাগ দাৰ কথায়েই কৈছোঁ৷ আজি মৃত্যুদিৱসত এই মহান অসমীয়াগৰাকীক প্ৰণাম কৰিছোঁ (মনত পেলোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই, কাৰণ তেওঁ আমাৰ মনৰ মাজত সদায় আছে)৷ আজিও যাম সেই বিশেষ ঠাইটুকুৰালৈ৷ আকৌ এবাৰ কম যে "পৰাগদা আমাক ক্ষমা কৰা৷ ভয় আৰু লোভত আমি ইমানেই অন্ধ যে নিজৰ আদৰ্শবোৰেই কেতিয়া পাহৰিলোঁ গমকেই নাপাওঁ৷ চিন্তা নকৰিবা, আমি আকৌ আহিম অহা বছৰ একেই দিনাখনেই৷ তোমাৰ সান্নিধ্যৰ কথা কম, অকণমান চকুলো টুকিম আকৌ পাহৰি যাম৷ "

[ৰচনাকালঃ ১৬ মে', ২০১৪]