বিদায় ! গণেশগুৰি...

গুৱাহাটীলৈ অহাৰে পৰাই গণেশগুৰিখন নিজৰ হৈ পৰিছিল৷ ইয়াৰ আনন্দত যিদৰে অংশীদাৰ হবলৈ পাইছিলোঁ, প্ৰতিটো দুখত মনোকষ্টও পাইছিলোঁ৷ প্ৰতিসন্ধ্যা আড্ডাই হয়তো অধিক একাত্ম কৰি তুলিছিল গনেশগুৰিৰ ঘটনাৰাজিক৷ ৰাতিপুৱা বাছষ্টেণ্ডলৈ ওলাই যাওঁতে ৰাষ্টাৰ কাষত খোৱা টেকেলী পিঠা চাহ, গোপাল বড়ো ফিল্ডত উপভোগ কৰা ভ্ৰাম্যমানৰ নাটকসমূহ, আড্ডাৰ সময়ত খুব উপভোগ কৰা ট্ৰেফিক পইণ্টৰ ঘটনাসমূহ, ক'লা ৩০ অক্টোবৰৰ গনেশগুৰিৰ দৃশ্য, প্ৰতিটো ব'ম্ব ব্লাষ্টত হোৱা পৰিবেশ, পূজা, লখিমীৰ পুৰি, সন্তোষ পাণ ভাণ্ডাৰৰ পাণৰ ৰহস্য, সুহুৰী ৰিক্সাৰ সুৰৰ সমলয়, বাবলি পিজি, আমাৰ আচিয়ানা, চিআইটিচিৰ তলত মৰা আড্ডা, বেলতলা কাণ্ডৰ অভিজ্ঞতা, চিপ এণ্ড মাঞ্চ আৰু তেনে হাজাৰটা কাহিনী পাহৰিব খুজিলেও হয়তো পাহৰিব নোৱাৰিম৷ এই কাহিনীবোৰ লগত লৈয়ে জীৱন পৰিক্ৰমাৰ আন এঢাপ আগুৱাবলৈ ওলাইছোঁ, অন্য এঠাইলৈ৷ এৰিবলৈ ওলাইছোঁ গণেশগুৰি৷ এতিয়াৰ পিছত গণেশগুৰিক নিজৰ বুলি তৰ্কত ভাগ লব নোৱাৰিম৷ আহিম৷ আলহী হৈ আহিম৷ তথাপিও যেন হেৰুৱাম বহু কিবাকিবি৷ ধন্যবাদ গণেশগুৰি৷ বিদায় বেলাত মাথোঁ কম "গণেশগুৰিক সদায় মনত ৰাখিম৷"

[ৰচনাকালঃ ৩১ মে', ২০১৪]